Inglês antigo/Gramática/Substantivos: diferenças entre revisões

Origem: Wikilivros, livros abertos por um mundo aberto.
[edição não verificada][edição verificada]
Conteúdo apagado Conteúdo adicionado
m recat
Sem resumo de edição
 
Linha 125: Linha 125:
|}
|}


{{AutoCat}}
[[Categoria:Inglês antigo|G]]

Edição atual desde as 15h47min de 7 de junho de 2009

Os substantivos da língua inglesa antiga podem apresentar-se em três gêneros: masculino, feminino e neutro. Apresentam cinco casos: nominativo, acusativo, genitivo, dativo e instrumental (ou instrutivo).

Padrões básicos[editar | editar código-fonte]

Masculinos[editar | editar código-fonte]

Fracos[editar | editar código-fonte]

Os substantivos masculinos fracos apresentam genitivo singular em –an e nominativo plural em –an. Geralmente comportam-se como o substantivo "mōna" ("lua").

Caso Singular Plural
Nominativo mōna mōnan
Genitivo mōnan mōnena
Dativo mōnan mōnum
Instrumental mōnan mōnum
Acusativo mōnan mōnan

Fortes[editar | editar código-fonte]

Os substantivos masculinos fortes apresentam genitivo singular em –es e nominativo plural em –as. Geralmente comportam-se como o substantivo "bāt" ("barco").

Caso Singular Plural
Nominativo bāt bātas
Genitivo bātes bāta
Dativo bāte bātum
Instrumental bāte bātum
Acusativo bāt bātas

Casos especiais[editar | editar código-fonte]

Síncope na sílaba final[editar | editar código-fonte]

Algumas palavras como "tungol" ("estrela", neutro) e "monaþ" ("mês", masculino) sofrem metafonia vocálica (perda de vogal) na sílaba final. Suas declinações ficam:

Caso Singular Plural
Nominativo tungol tungol
Genitivo tungles tungla
Dativo tungle tunglum
Instrumental tungle tunglum
Acusativo tungol tungol
Caso Singular Plural
Nominativo monaþ monþes
Genitivo monþes monþa
Dativo monþe monþum
Instrumental monþe monþum
Acusativo monaþ monþes